5 Zasad Mikao Usui
1. Właśnie dziś nie złość się;
2. Właśnie dziś nie martw się;
3. Szanuj rodziców, nauczycieli i starszych;
4. Pracuj uczciwie na swoje utrzymanie;
5. Okazuj wdzięczność każdej czującej istocie.
"Usiądź w ciszy i spokoju każdego poranka i każdego wieczoru, z dłońmi złożonymi w "Gassho" (dłonie złożone przed sercem na sposób modlitewny). Podążaj w rozważaniach za tymi wielkimi zasadami i pozostań w czystości i cichości. Pracuj w swoim sercu i działaj z głębi cichego miejsca wewnątrz siebie. Ażeby uczyć Reiki innych, należy podążać za tymi pięcioma zasadami Cesarza Meiji i kontemplować je w swoim sercu. Powinno się je odmawiać każdego dnia, jeden raz rano i jeden raz wieczorem."
2. Właśnie dziś nie martw się;
3. Szanuj rodziców, nauczycieli i starszych;
4. Pracuj uczciwie na swoje utrzymanie;
5. Okazuj wdzięczność każdej czującej istocie.
Pięć Zasad Cesarskich (GOKAI MEIJI), obejmujących podstawy praktyki mentalnego samouzdrawiania w oparciu o zasady przypisania emocji i postaw (zachowań) do organów wewnętrznych według oryginalnej instrukcji Usui Sensei. Używa się pięć reguł czy zasad, które jeśli je praktycznie stosować, pomagają wieść zdrowe i szczęśliwe życie, ponieważ harmonizują pięć elementów, ożywiając ich wewnętrzny obieg energetyczny. Można je nazwać wskazaniami uzdrowicieli. W oryginale Mikao Usui polecał do kontemplacji zasady sformułowane przez Władcę Meiji. Oto jego oryginalna recepta aby poświęcić się Reiki:
"Usiądź w ciszy i spokoju każdego poranka i każdego wieczoru, z dłońmi złożonymi w "Gassho" (dłonie złożone przed sercem na sposób modlitewny). Podążaj w rozważaniach za tymi wielkimi zasadami i pozostań w czystości i cichości. Pracuj w swoim sercu i działaj z głębi cichego miejsca wewnątrz siebie. Ażeby uczyć Reiki innych, należy podążać za tymi pięcioma zasadami Cesarza Meiji i kontemplować je w swoim sercu. Powinno się je odmawiać każdego dnia, jeden raz rano i jeden raz wieczorem."
Zasady Reiki stanowią podstawowy zestaw reguł etyczno – duchowych dla osób, które chcą rozwijać się duchowo w zdrowiu i harmonii wewnętrznej i w harmonii z otoczeniem, rozwijać się żyjąc z Reiki.
Przeczytajmy, co mówił o tych zasadach sam Mikao Usui, odkrywca Reiki, prawie 100 lat temu:
"Otrzymaliśmy od Cesarza Meiji zasady (5 zasad Reiki), z którymi z wdzięcznością żyjemy.
Aby ludzkość osiągnęła odpowiednią duchową ścieżkę, musimy żyć zgodnie z tymi zasadami. Znaczy to, że musimy się uczyć oraz rozwijać naszego ducha i ciało. Aby tego dokonać najpierw uzdrawiamy ducha. Później czynimy zdrowym ciało. Kiedy nasz umysł znajdzie się na zdrowej drodze uczciwości i powagi, to ciało samo stanie się zupełnie zdrowe. Tak więc umysł i ciało stają się jednością, a nasze życie przebiega w pokoju i radości. Uzdrawiamy siebie i innych podnosząc i wzmacniając radość życia naszą i innych. Oto cel Metody Reiki.”
A oto zasady, w ujęciu, które mi najbardziej odpowiada:
Właśnie dziś nie martw się.
Właśnie dziś nie złość się.
Szanuj swoich rodziców, nauczycieli i ludzi starszych.
Uczciwie pracuj na swoje życie.
Okazuj wdzięczność każdej czującej istocie.
Właśnie dziś – TU I TERAZ, nie wczoraj, nie w naszej młodości, czy w dzieciństwie i nie jutro, czy we mglistej przyszłości. TERAZ, DZIŚ, W TEJ CHWILI – żyjmy harmonijnie, w pełnej zgodzie wewnętrznej ciała i ducha i w harmonii z najbliższymi, ze środowiskiem i z całym Wszechświatem.
Właśnie dziś nie martw się. – Radujmy się, bądźmy radośni, a nie zmartwieni. Bądźmy jak jaskółki, które z radością śpiewają i tańczą swe tańce w powietrzu, choć nie wiedzą, co jutro będą jadły. Bóg zadba o to by miały co jeść, zadba tym bardziej o człowieka, którego tak kocha, że uczynił go na obraz i podobieństwo Swoje. Nie martwmy się też o innych, bo nad każdym istnieniem czuwa TEN, KTÓRY JEST. Czyż nie? I każdy otrzyma swój los, taki, jaki wybrał. W ramach losu otrzyma też odpowiednią pomoc, chyba, że wybrał inną drogę... Nie mamy się czego obawiać, jesteśmy ukochanymi Dziećmi Boga. Martwienie się jest zresztą tak zwaną negatywną afirmacją, która może faktycznie sprowadzić nieszczęście. Nie martwmy się, nie lękajmy się, ufajmy Bogu i zachowajmy pokój w sercach.
Właśnie dziś nie złość się. – Zastanówmy się, w jakich sytuacjach się złościliśmy ostatnio. Kiedy wezbrał w nas gniew? Na innych, na siebie, na szefa, na Kościół, na Państwo, na los. Co właściwie uczyniliśmy? Ano wydobyliśmy własną energię i zamieniliśmy ją na energię negatywnej emocji by ja wysłać w świat, albo by wtłoczyć ją w nasz żołądek, serce, czy mózg.... Energię pozytywną straciliśmy, a rozsialiśmy negatywną... I po co? Odnieśliśmy jakiś skutek? Jakieś zwycięstwo? Że zdenerwowaliśmy kogoś naszymi gniewami? To było zwycięstwo? Kogo, nad kim? I za jaką cenę? Przyjrzyjmy się tym sytuacjom uważnie. Nikt nie wygrał... My przegraliśmy na pewno swój pokój wewnętrzny, być może nadszarpnęliśmy sobie zdrowie. A innym być może też. A naprawdę nie zmieniliśmy niczego złego w dobre. Nie złośćmy się i nie gniewajmy. Zachowujmy rzeczowość, rozsądek w ważnych sprawach, na które mamy wpływ. A w sprawy, na które nie mamy wpływu, nie wchodźmy z emocjami, lecz z pokorą. Te sytuacje przecież mają nas czegoś nauczyć. Najlepiej uśmiechnijmy się choćby do siebie w takich sytuacjach. Zachowajmy pokój w sercach.
Szanuj swoich rodziców, nauczycieli i ludzi starszych.– Rodzice są dla nas najważniejszymi ludźmi na świecie. Bez rodziców nie zaistnielibyśmy na tej Ziemi jako ludzie. Szanujmy ich. Kimkolwiek są i jakkolwiek żyją. Nawet, jeśli sprawiają, że cierpimy. Szanujmy ich za to, że są naszymi rodzicami. Szanujmy nauczycieli. Bez ludzi trudzących się nauczaniem innych każdy musiałby samemu zdobywać całą wielopokoleniową wiedzę zgromadzoną przez ludzkość. Oczywiście nie dałoby się tego zrobić, bo nie byłoby nawet podręczników. Szanujmy nauczycieli, bo ich chleb jest bardzo ciężki. Jedno z przekleństw mówi: „Obyś cudze dzieci uczył”. Szanujmy nauczycieli nie patrząc na ich wady i niedouczonych uczniów. Szanujmy ich za to, że są nauczycielami. Szanujmy ludzi starszych. Bądźmy wdzięczni, że przygotowali nam świat do naszego życia. Szanujmy ich, bo się starali i chcieli dla nas jak najlepiej. Bądźmy wdzięczni starszym za ziemię, którą przekazują nam w użytkowanie.
Uczciwie pracuj na swoje życie. – Każdy ma jakieś obowiązki swego stanu. Dzieci mają się uczyć, młodzież studiować, dorośli pracować, dbać o swoje dzieci. Jeśli ten ktoś narusza ten proces realizacji zadań danych nam przez życie, narusza niejako porządek świata. To, czego nie zrobisz ty – będzie musiał zrobić ktoś inny. I właściwie, z jakiej racji? Jakim prawem wyłudzasz czas i pieniądze rodziców? Społeczne pieniądze przeznaczone na pomoc społeczną dla ludzi starych i chorych? Tylko dlatego, że kiedyś nie chciało ci się uczyć a teraz nie chce ci się pracować? Dlaczego twoje dzieci nie mają normalnego domu i dwojga rodziców? Bo komuś się czegoś nie chciało? Nie rób tak. Uczciwość w pracy i w życiu jest fundamentem pokoju w twoim sercu, jest drogą do wszystkich innych ludzi, którym możesz spojrzeć prosto w oczy i powiedzieć: tak, uczciwie pracuję na siebie i nad sobą.
Okazuj wdzięczność każdej czującej istocie. – Każda istota obdarzona czuciem jest Dzieckiem Boga – jak ty. Bóg ma różne dzieci, mówi się, że nawet kamień śpiewa pieśń pochwalną swemu Stwórcy. Kamień ma swoją naturalna wibrację, jednak nie czuje. Natomiast cały świat roślinności i zwierząt – to świat istot czujących. Bądźmy im wdzięczni – za to, że są dla nas, dla naszych najróżniejszych potrzeb. Że z pokorą je realizują, karmiąc nas, przyjaźniąc się z nami i stanowiąc nasze naturalne środowisko. Bądźmy im wdzięczni za to, że są. Bądźmy wdzięczni najróżniejszym istotom myślącym i czującym, które spotykamy na swojej drodze. Przede wszystkim ludziom, naszym braciom i siostrom. To dzięki nim możemy kochać i być kochanymi. Dzięki nim możemy mieć swoje dzieci i spędzać przyjemnie czas z przyjaciółmi. Bądźmy wdzięczni wszystkim ludziom, za to, że są. Wszyscy stanowią naszą rodzinę. Bądźmy wreszcie wdzięczni innym istotom myślącym i czującym, przybyszom z innych galaktyk, osiadłym na Ziemi lub dopiero przybyłym. Wszyscy jesteśmy wielką rodziną wędrowników. Bądźmy wdzięczni Bogu, za to, że stworzył nas i cały ten świat. Za to, że nieustannie jest przy nas i podtrzymuje życie. Za to, że nas kocha. Za to, że JEST.
To wszystko. Niektórzy uważni czytelnicy zapytają pewnie: A gdzie w tych zasadach jest miłość? Praktycznie nie mówi się tam o niej, a przecież podobno Reiki to Uniwersalna Energia Miłości właśnie?
Ano, miłość jest zawarta w tych właśnie wszystkich zasadach postępowania w życiu.
Miłość nie wymaga słów lecz czynów.
Reiki jest uzdrawiającą energią Miłości, która mnoży się, gdy się ją rozdziela innym.
Obdarzajmy się wzajemnie Miłością, a Miłość zawsze nas będzie otaczała.
Przeczytajmy, co mówił o tych zasadach sam Mikao Usui, odkrywca Reiki, prawie 100 lat temu:
"Otrzymaliśmy od Cesarza Meiji zasady (5 zasad Reiki), z którymi z wdzięcznością żyjemy.
Aby ludzkość osiągnęła odpowiednią duchową ścieżkę, musimy żyć zgodnie z tymi zasadami. Znaczy to, że musimy się uczyć oraz rozwijać naszego ducha i ciało. Aby tego dokonać najpierw uzdrawiamy ducha. Później czynimy zdrowym ciało. Kiedy nasz umysł znajdzie się na zdrowej drodze uczciwości i powagi, to ciało samo stanie się zupełnie zdrowe. Tak więc umysł i ciało stają się jednością, a nasze życie przebiega w pokoju i radości. Uzdrawiamy siebie i innych podnosząc i wzmacniając radość życia naszą i innych. Oto cel Metody Reiki.”
A oto zasady, w ujęciu, które mi najbardziej odpowiada:
Właśnie dziś nie martw się.
Właśnie dziś nie złość się.
Szanuj swoich rodziców, nauczycieli i ludzi starszych.
Uczciwie pracuj na swoje życie.
Okazuj wdzięczność każdej czującej istocie.
Właśnie dziś – TU I TERAZ, nie wczoraj, nie w naszej młodości, czy w dzieciństwie i nie jutro, czy we mglistej przyszłości. TERAZ, DZIŚ, W TEJ CHWILI – żyjmy harmonijnie, w pełnej zgodzie wewnętrznej ciała i ducha i w harmonii z najbliższymi, ze środowiskiem i z całym Wszechświatem.
Właśnie dziś nie martw się. – Radujmy się, bądźmy radośni, a nie zmartwieni. Bądźmy jak jaskółki, które z radością śpiewają i tańczą swe tańce w powietrzu, choć nie wiedzą, co jutro będą jadły. Bóg zadba o to by miały co jeść, zadba tym bardziej o człowieka, którego tak kocha, że uczynił go na obraz i podobieństwo Swoje. Nie martwmy się też o innych, bo nad każdym istnieniem czuwa TEN, KTÓRY JEST. Czyż nie? I każdy otrzyma swój los, taki, jaki wybrał. W ramach losu otrzyma też odpowiednią pomoc, chyba, że wybrał inną drogę... Nie mamy się czego obawiać, jesteśmy ukochanymi Dziećmi Boga. Martwienie się jest zresztą tak zwaną negatywną afirmacją, która może faktycznie sprowadzić nieszczęście. Nie martwmy się, nie lękajmy się, ufajmy Bogu i zachowajmy pokój w sercach.
Właśnie dziś nie złość się. – Zastanówmy się, w jakich sytuacjach się złościliśmy ostatnio. Kiedy wezbrał w nas gniew? Na innych, na siebie, na szefa, na Kościół, na Państwo, na los. Co właściwie uczyniliśmy? Ano wydobyliśmy własną energię i zamieniliśmy ją na energię negatywnej emocji by ja wysłać w świat, albo by wtłoczyć ją w nasz żołądek, serce, czy mózg.... Energię pozytywną straciliśmy, a rozsialiśmy negatywną... I po co? Odnieśliśmy jakiś skutek? Jakieś zwycięstwo? Że zdenerwowaliśmy kogoś naszymi gniewami? To było zwycięstwo? Kogo, nad kim? I za jaką cenę? Przyjrzyjmy się tym sytuacjom uważnie. Nikt nie wygrał... My przegraliśmy na pewno swój pokój wewnętrzny, być może nadszarpnęliśmy sobie zdrowie. A innym być może też. A naprawdę nie zmieniliśmy niczego złego w dobre. Nie złośćmy się i nie gniewajmy. Zachowujmy rzeczowość, rozsądek w ważnych sprawach, na które mamy wpływ. A w sprawy, na które nie mamy wpływu, nie wchodźmy z emocjami, lecz z pokorą. Te sytuacje przecież mają nas czegoś nauczyć. Najlepiej uśmiechnijmy się choćby do siebie w takich sytuacjach. Zachowajmy pokój w sercach.
Szanuj swoich rodziców, nauczycieli i ludzi starszych.– Rodzice są dla nas najważniejszymi ludźmi na świecie. Bez rodziców nie zaistnielibyśmy na tej Ziemi jako ludzie. Szanujmy ich. Kimkolwiek są i jakkolwiek żyją. Nawet, jeśli sprawiają, że cierpimy. Szanujmy ich za to, że są naszymi rodzicami. Szanujmy nauczycieli. Bez ludzi trudzących się nauczaniem innych każdy musiałby samemu zdobywać całą wielopokoleniową wiedzę zgromadzoną przez ludzkość. Oczywiście nie dałoby się tego zrobić, bo nie byłoby nawet podręczników. Szanujmy nauczycieli, bo ich chleb jest bardzo ciężki. Jedno z przekleństw mówi: „Obyś cudze dzieci uczył”. Szanujmy nauczycieli nie patrząc na ich wady i niedouczonych uczniów. Szanujmy ich za to, że są nauczycielami. Szanujmy ludzi starszych. Bądźmy wdzięczni, że przygotowali nam świat do naszego życia. Szanujmy ich, bo się starali i chcieli dla nas jak najlepiej. Bądźmy wdzięczni starszym za ziemię, którą przekazują nam w użytkowanie.
Uczciwie pracuj na swoje życie. – Każdy ma jakieś obowiązki swego stanu. Dzieci mają się uczyć, młodzież studiować, dorośli pracować, dbać o swoje dzieci. Jeśli ten ktoś narusza ten proces realizacji zadań danych nam przez życie, narusza niejako porządek świata. To, czego nie zrobisz ty – będzie musiał zrobić ktoś inny. I właściwie, z jakiej racji? Jakim prawem wyłudzasz czas i pieniądze rodziców? Społeczne pieniądze przeznaczone na pomoc społeczną dla ludzi starych i chorych? Tylko dlatego, że kiedyś nie chciało ci się uczyć a teraz nie chce ci się pracować? Dlaczego twoje dzieci nie mają normalnego domu i dwojga rodziców? Bo komuś się czegoś nie chciało? Nie rób tak. Uczciwość w pracy i w życiu jest fundamentem pokoju w twoim sercu, jest drogą do wszystkich innych ludzi, którym możesz spojrzeć prosto w oczy i powiedzieć: tak, uczciwie pracuję na siebie i nad sobą.
Okazuj wdzięczność każdej czującej istocie. – Każda istota obdarzona czuciem jest Dzieckiem Boga – jak ty. Bóg ma różne dzieci, mówi się, że nawet kamień śpiewa pieśń pochwalną swemu Stwórcy. Kamień ma swoją naturalna wibrację, jednak nie czuje. Natomiast cały świat roślinności i zwierząt – to świat istot czujących. Bądźmy im wdzięczni – za to, że są dla nas, dla naszych najróżniejszych potrzeb. Że z pokorą je realizują, karmiąc nas, przyjaźniąc się z nami i stanowiąc nasze naturalne środowisko. Bądźmy im wdzięczni za to, że są. Bądźmy wdzięczni najróżniejszym istotom myślącym i czującym, które spotykamy na swojej drodze. Przede wszystkim ludziom, naszym braciom i siostrom. To dzięki nim możemy kochać i być kochanymi. Dzięki nim możemy mieć swoje dzieci i spędzać przyjemnie czas z przyjaciółmi. Bądźmy wdzięczni wszystkim ludziom, za to, że są. Wszyscy stanowią naszą rodzinę. Bądźmy wreszcie wdzięczni innym istotom myślącym i czującym, przybyszom z innych galaktyk, osiadłym na Ziemi lub dopiero przybyłym. Wszyscy jesteśmy wielką rodziną wędrowników. Bądźmy wdzięczni Bogu, za to, że stworzył nas i cały ten świat. Za to, że nieustannie jest przy nas i podtrzymuje życie. Za to, że nas kocha. Za to, że JEST.
To wszystko. Niektórzy uważni czytelnicy zapytają pewnie: A gdzie w tych zasadach jest miłość? Praktycznie nie mówi się tam o niej, a przecież podobno Reiki to Uniwersalna Energia Miłości właśnie?
Ano, miłość jest zawarta w tych właśnie wszystkich zasadach postępowania w życiu.
Miłość nie wymaga słów lecz czynów.
Reiki jest uzdrawiającą energią Miłości, która mnoży się, gdy się ją rozdziela innym.
Obdarzajmy się wzajemnie Miłością, a Miłość zawsze nas będzie otaczała.
Zasady etyki uzdrawiania
Na stronie:
http://www.vismaya-maitreya.pl/swiat_en ... ciela.html
znalazłem interesujący Kodeks etycznego postępowania uzdrowiciela:
1. Obowiązkiem uzdrowiciela jest dokonać zawsze wszelkich starań by uzdrawiać i przynosić ulgę pacjentom.
2. Uzdrowiciel ma prawo pobierać rozsądne wynagrodzenia za swoje usługi. Powinien unikać żądania zbyt wysokich opłat, które nadmiernie obciążyłyby pacjenta.
3. Pod żadnym pozorem uzdrowiciel nie powinien odmawiać pomocy pacjentowi, który nie może zapłacić ani go lekceważyć.
4. Uzdrowiciel powinien zachować w tajemnicy informacje dotyczące pacjentów, aby ich nie wprowadzać w zakłopotania.
5. Pod żadnym pozorem nie wolno uzdrowicielowi wykorzystywać pacjentów seksualnie. Dobrze przeprowadzać - o ile to możliwe uzdrawianie wobec innych osób.
6. Pod żadnym pozorem uzdrowiciel nie powinien nadużywać swojej mocy. Moc - czyli zdolność kierowania niewidzialnymi energiami. Nie wolno jej używać w złych intencjach.
W moich oczach zupełnie dobrze wygląda ten kodeks. W kodeksach postępowania ważne jest by nie uszczegóławiać ich za bardzo i nie przeginać w bezwzględności zasad. Na wszelki wypadek dodałbym zasadę ogólną do czytania kodeksu:
7. Przy uzdrawianiu staraj się kierować wskazaniami Serca, Umysłu i Boga - połączonych w Jedność Miłości, Rozumu i Intuicji. Gdy nie masz jednolitej odpowiedzi na swoje pytania w procesie uzdrawiania, kieruj się miłością.
http://www.vismaya-maitreya.pl/swiat_en ... ciela.html
znalazłem interesujący Kodeks etycznego postępowania uzdrowiciela:
1. Obowiązkiem uzdrowiciela jest dokonać zawsze wszelkich starań by uzdrawiać i przynosić ulgę pacjentom.
2. Uzdrowiciel ma prawo pobierać rozsądne wynagrodzenia za swoje usługi. Powinien unikać żądania zbyt wysokich opłat, które nadmiernie obciążyłyby pacjenta.
3. Pod żadnym pozorem uzdrowiciel nie powinien odmawiać pomocy pacjentowi, który nie może zapłacić ani go lekceważyć.
4. Uzdrowiciel powinien zachować w tajemnicy informacje dotyczące pacjentów, aby ich nie wprowadzać w zakłopotania.
5. Pod żadnym pozorem nie wolno uzdrowicielowi wykorzystywać pacjentów seksualnie. Dobrze przeprowadzać - o ile to możliwe uzdrawianie wobec innych osób.
6. Pod żadnym pozorem uzdrowiciel nie powinien nadużywać swojej mocy. Moc - czyli zdolność kierowania niewidzialnymi energiami. Nie wolno jej używać w złych intencjach.
W moich oczach zupełnie dobrze wygląda ten kodeks. W kodeksach postępowania ważne jest by nie uszczegóławiać ich za bardzo i nie przeginać w bezwzględności zasad. Na wszelki wypadek dodałbym zasadę ogólną do czytania kodeksu:
7. Przy uzdrawianiu staraj się kierować wskazaniami Serca, Umysłu i Boga - połączonych w Jedność Miłości, Rozumu i Intuicji. Gdy nie masz jednolitej odpowiedzi na swoje pytania w procesie uzdrawiania, kieruj się miłością.
Na stronie Peggy Jentoft :
http://pjentoft.com/ReikiMaster.html#Re ... ofessional
znajdujemy inny interesujący kodeks etyczny Reiki:
KODEKS ETYCZNY REIKI DLA PROFESJONALISTÓW
Na wstępie trzeba powiedzieć, że na poziomie Mistrza etyka jest niezwykle istotna. Mistrz - Nauczyciel nie jest Guru ani święty i nie może domagać się od uczniów świętego uwielbienia. Opłaty za szkolenie i zakres szkolenia powinny być adekwatne i realizowane tak, jak wcześniej ustalono. Mistrz Reiki powinien zachowywać się wobec wszystkich studentów w sposób moralny i etyczny. Standardy etyczne omawiane na niższych poziomach Reiki nadal obowiązują. Informacje i sprawy powierzone w zaufaniu przez klientów i uczniów są poufne i nie wolno ich ujawniać innym osobom.
PROFESJONALNE POSTĘPOWANIE
Praktycy Reiki prowadzą się w sposób profesjonalny i etyczny, wykonując tylko te usługi, do których są kwalifikowani, co jest uczciwie potwierdzone ich wyszkoleniem, świadectwami, zawodowym stowarzyszeniem lub innymi kwalifikacjami. W żaden sposób nie utrzymują, że praktykują medycynę lub psychoterapię, o ile nie posiadają w tym zakresie stosownych licencji państwowych.
HISTORIA CHOROBY I DANE KLIENTÓW
Praktycy Reiki przechowują starannie udokumentowane zapisy dotyczące klientów, włącznie z historią choroby i charakterystykami ciała i ducha. Przed podjęciem działań, omawiają wszystkie istotne aspekty, które mogłyby stanowić przeciwwskazanie dla zastosowania Reiki, a także kierują klientów do odpowiednich specjalistów medycznych i psychologicznych, jeśli to właściwe.
PROFESJONALNY WYGLĄD
Praktycy Reiki zwracają baczną uwagę na czystość i profesjonalny wygląd swego ciała i ubrania, obrusów, narzut, używanych przyrządów i ogólnie całego gabinetu. Starają się zapewnić relaksującą atmosferę, zwracając uwagę na racjonalne planowanie działań i przejrzystość, co do opłat.
KOMUNIKACJA I POUFNOŚĆ
Praktycy Reiki utrzymują jasną i uczciwą komunikację z klientami i pilnują ścisłej poufności wszystkich medycznych czy osobistych danych klientów. Jasno ujawniają zastosowane techniki, odpowiednio identyfikując każdą z nich, w technicznym zakresie swojej zawodowej praktyki.
OBJAŚNIANIE ZAMIERZEŃ I ZAUFANIE
Zachęca się praktyków Reiki, aby objaśniali swoje zamierzenia dla zrealizowania holistycznego (kompleksowego) aspektu terapeutycznej zmiany i dla rozwinięcia umiejętności klienta świadomego skupiania się na własnym ciele duchowym. Dla ustanowienia i utrzymania zaufania w kontaktach z klientami, zachęca się ich do zapytywania klientów o samopoczucie, o to czy się dobrze czują, do ustanowienia jasnych granic swego działania i do stworzenia atmosfery bezpieczeństwa.
SZACUNEK DLA KLIENTÓW
Praktycy Reiki uwzględniają stany fizyczne i emocjonalne klientów, nie denerwują klientów czynnościami, słowami czy milczeniem, ani wykorzystywaniem dla własnych korzyści relacji z klientami. W żaden sposób nie wchodzą w seksualne relacje z klientami. Biorą pod uwagę strefy komfortu dla klientów pod względem dotyku, stopnia nacisku i uznają życzenia klientów, na tyle, na ile to możliwe, z punktu widzenia granic osobistych, zawodowych i etycznych. Uznają oni wartości wewnętrzne i indywidualność każdego człowieka i dlatego nie dyskryminują bezzasadnie klientów lub kolegów.
ZAWODOWA UCZCIWOŚĆ
Praktycy Reiki przedstawiają Reiki w sposób profesjonalny i pełen uczucia, prezentując sobą i swoją praktyką staranność i etykę. Prowadzą swój biznes uczciwie, nie podając fałszywych informacji i ani nie przedstawiając się nieprawdziwie klientom lub studentom, ani nie działając w sposób urągający naturze i dobremu imieniu Reiki.
ŚWIADOMOŚĆ
Praktycy Reiki powstrzymują się od nadużywania alkoholu lub narkotyków. Nie można używać tych używek w ogóle podczas czynności zawodowych.
DOSKONAŁOŚĆ ZAWODOWA
Praktycy Reiki dążą do zawodowej doskonałości poprzez regularną ocenę osobistych i zawodowych wyzwań i słabości, poprzez ciągłą edukację i szkolenia.
RÓWNOŚĆ
Wszyscy praktycy Reiki tego samego poziomu powinni być traktowani jak równi, niezależnie od inicjującego ich Mistrza i od ich zestawu poglądów. Wszyscy Mistrzowie - Nauczyciele Reiki powinni być traktowani równo niezależnie od inicjującego ich Mistrza i od udziału ( bądź braku udziału) w jakichkolwiek stowarzyszeniach.
PRAWA UCZNIÓW
Nauczyciele Reiki uznają prawa uczniów do wyboru ich własnego systemu uzdrawiania i inicjującego Mistrza.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ NAUCZYCIELI
Wszyscy Nauczyciele Reiki powinni przedstawiać jako informacje źródłowe o Reiki, tylko informacje przekazane przez Mikao Usui w japońskiej linii przekazu. Każde użycie innych materiałów i informacji powinno być zaopatrzone w objaśnienie, że nie pochodzi od źródłowej linii.
Kodeksy w rozumieniu obowiązujących standardów nie są wymaganym prawem obowiązkiem, dopóki ktoś nie wykonuje swoich funkcji uzdrowicielskich zawodowo i nie podlega prawom cechu lub stowarzyszenia. Warto jednak przyjrzeć im się także, będąc amatorem a i potencjalnym pacjentem. Mogą stanowić dobry przewodnik przy wyborze terapeuty.
zasada poszanowania energii,
zasada działania bez skutków ubocznych.
Nie zdarzyło mi się, bym stanął przed dylematem uzdrowienia ciała fizycznego z ujemnym skutkiem dla duszy lub odwrotnie. Albo dylematem uzdrowienia człowieka X z ujemnym skutkiem dla człowieka Y.
Działaj tak by nikomu i niczemu nie szkodzić.
Wreszcie charakterystyczne jest, że w pracy z chorymi napotykamy pewne ilości energii tzw. niedobrej, z którą trzeba coś zrobić. Część tej energii odpływa do Ziemi poprzez uziemienie chorego i moje, część jednak zostaje. Istnieje:
zasada utylizacji odpadów energetycznych.
To, co pozostaje po oczyszczaniach trzeba zutylizować najlepiej jak tylko się da. Oddać to Ziemi, wyrzucić w Kosmos i poprosić Anioły by się tym zajęły, spalić. Ważne by nie rozpraszać tej niedobrej energii w świecie w stanie nie zmienionym bez żadnej kontroli. Osobiście zazwyczaj spalam ją w fioletowym świętym ogniu
Postępuj uważnie i świadomie ze zużytą lub niedobrą energią, przekształć ją w coś dobrego, choćby to był popiół.
Wydaje się, że sformułowane wyżej zasady ekologii uzdrawiania mają zastosowanie we wszystkich pracach z energiami, nie tylko przy uzdrawianiu. Warto się temu przyjrzeć.
http://pjentoft.com/ReikiMaster.html#Re ... ofessional
znajdujemy inny interesujący kodeks etyczny Reiki:
KODEKS ETYCZNY REIKI DLA PROFESJONALISTÓW
Na wstępie trzeba powiedzieć, że na poziomie Mistrza etyka jest niezwykle istotna. Mistrz - Nauczyciel nie jest Guru ani święty i nie może domagać się od uczniów świętego uwielbienia. Opłaty za szkolenie i zakres szkolenia powinny być adekwatne i realizowane tak, jak wcześniej ustalono. Mistrz Reiki powinien zachowywać się wobec wszystkich studentów w sposób moralny i etyczny. Standardy etyczne omawiane na niższych poziomach Reiki nadal obowiązują. Informacje i sprawy powierzone w zaufaniu przez klientów i uczniów są poufne i nie wolno ich ujawniać innym osobom.
PROFESJONALNE POSTĘPOWANIE
Praktycy Reiki prowadzą się w sposób profesjonalny i etyczny, wykonując tylko te usługi, do których są kwalifikowani, co jest uczciwie potwierdzone ich wyszkoleniem, świadectwami, zawodowym stowarzyszeniem lub innymi kwalifikacjami. W żaden sposób nie utrzymują, że praktykują medycynę lub psychoterapię, o ile nie posiadają w tym zakresie stosownych licencji państwowych.
HISTORIA CHOROBY I DANE KLIENTÓW
Praktycy Reiki przechowują starannie udokumentowane zapisy dotyczące klientów, włącznie z historią choroby i charakterystykami ciała i ducha. Przed podjęciem działań, omawiają wszystkie istotne aspekty, które mogłyby stanowić przeciwwskazanie dla zastosowania Reiki, a także kierują klientów do odpowiednich specjalistów medycznych i psychologicznych, jeśli to właściwe.
PROFESJONALNY WYGLĄD
Praktycy Reiki zwracają baczną uwagę na czystość i profesjonalny wygląd swego ciała i ubrania, obrusów, narzut, używanych przyrządów i ogólnie całego gabinetu. Starają się zapewnić relaksującą atmosferę, zwracając uwagę na racjonalne planowanie działań i przejrzystość, co do opłat.
KOMUNIKACJA I POUFNOŚĆ
Praktycy Reiki utrzymują jasną i uczciwą komunikację z klientami i pilnują ścisłej poufności wszystkich medycznych czy osobistych danych klientów. Jasno ujawniają zastosowane techniki, odpowiednio identyfikując każdą z nich, w technicznym zakresie swojej zawodowej praktyki.
OBJAŚNIANIE ZAMIERZEŃ I ZAUFANIE
Zachęca się praktyków Reiki, aby objaśniali swoje zamierzenia dla zrealizowania holistycznego (kompleksowego) aspektu terapeutycznej zmiany i dla rozwinięcia umiejętności klienta świadomego skupiania się na własnym ciele duchowym. Dla ustanowienia i utrzymania zaufania w kontaktach z klientami, zachęca się ich do zapytywania klientów o samopoczucie, o to czy się dobrze czują, do ustanowienia jasnych granic swego działania i do stworzenia atmosfery bezpieczeństwa.
SZACUNEK DLA KLIENTÓW
Praktycy Reiki uwzględniają stany fizyczne i emocjonalne klientów, nie denerwują klientów czynnościami, słowami czy milczeniem, ani wykorzystywaniem dla własnych korzyści relacji z klientami. W żaden sposób nie wchodzą w seksualne relacje z klientami. Biorą pod uwagę strefy komfortu dla klientów pod względem dotyku, stopnia nacisku i uznają życzenia klientów, na tyle, na ile to możliwe, z punktu widzenia granic osobistych, zawodowych i etycznych. Uznają oni wartości wewnętrzne i indywidualność każdego człowieka i dlatego nie dyskryminują bezzasadnie klientów lub kolegów.
ZAWODOWA UCZCIWOŚĆ
Praktycy Reiki przedstawiają Reiki w sposób profesjonalny i pełen uczucia, prezentując sobą i swoją praktyką staranność i etykę. Prowadzą swój biznes uczciwie, nie podając fałszywych informacji i ani nie przedstawiając się nieprawdziwie klientom lub studentom, ani nie działając w sposób urągający naturze i dobremu imieniu Reiki.
ŚWIADOMOŚĆ
Praktycy Reiki powstrzymują się od nadużywania alkoholu lub narkotyków. Nie można używać tych używek w ogóle podczas czynności zawodowych.
DOSKONAŁOŚĆ ZAWODOWA
Praktycy Reiki dążą do zawodowej doskonałości poprzez regularną ocenę osobistych i zawodowych wyzwań i słabości, poprzez ciągłą edukację i szkolenia.
RÓWNOŚĆ
Wszyscy praktycy Reiki tego samego poziomu powinni być traktowani jak równi, niezależnie od inicjującego ich Mistrza i od ich zestawu poglądów. Wszyscy Mistrzowie - Nauczyciele Reiki powinni być traktowani równo niezależnie od inicjującego ich Mistrza i od udziału ( bądź braku udziału) w jakichkolwiek stowarzyszeniach.
PRAWA UCZNIÓW
Nauczyciele Reiki uznają prawa uczniów do wyboru ich własnego systemu uzdrawiania i inicjującego Mistrza.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ NAUCZYCIELI
Wszyscy Nauczyciele Reiki powinni przedstawiać jako informacje źródłowe o Reiki, tylko informacje przekazane przez Mikao Usui w japońskiej linii przekazu. Każde użycie innych materiałów i informacji powinno być zaopatrzone w objaśnienie, że nie pochodzi od źródłowej linii.
Kodeksy w rozumieniu obowiązujących standardów nie są wymaganym prawem obowiązkiem, dopóki ktoś nie wykonuje swoich funkcji uzdrowicielskich zawodowo i nie podlega prawom cechu lub stowarzyszenia. Warto jednak przyjrzeć im się także, będąc amatorem a i potencjalnym pacjentem. Mogą stanowić dobry przewodnik przy wyborze terapeuty.
Zasady ekologii uzdrawiania
Zauważyłem w trakcie praktykowania Reiki i innych narzędzi do uzdrawiania, że intuicyjnie zawsze wybieram metodę najprostszą do danej sytuacji. Kiedy ktoś się zranił w palec, nie wchodzę w wizję jasnowidzącą, aby dowiedzieć się jak to się stało Po prostu działam Reiki i to wystarczy. Kiedyś spróbowałem jasnowidzenia w błahej sprawie i po prostu nic nie zobaczyłem.
Kiedy natomiast spotykam człowieka chorego i fizycznie i psychicznie, potrafię wyciągnąć cały arsenał środków diagnozowania i uzdrawiania i robię to.
Wygląda na to, że w pracy z energiami, w uzdrawianiu obowiązuje:
Kiedy natomiast spotykam człowieka chorego i fizycznie i psychicznie, potrafię wyciągnąć cały arsenał środków diagnozowania i uzdrawiania i robię to.
Wygląda na to, że w pracy z energiami, w uzdrawianiu obowiązuje:
zasada poszanowania energii,
znana skądinąd z innych dziedzin wiedzy.
To, co robisz w energiach rób skutecznie i wydajnie, bez nadmiernych środków i wydatków energii.
Inną zasadą ekologiczną, którą zauważam w pracy jest:
To, co robisz w energiach rób skutecznie i wydajnie, bez nadmiernych środków i wydatków energii.
Inną zasadą ekologiczną, którą zauważam w pracy jest:
zasada działania bez skutków ubocznych.
Nie zdarzyło mi się, bym stanął przed dylematem uzdrowienia ciała fizycznego z ujemnym skutkiem dla duszy lub odwrotnie. Albo dylematem uzdrowienia człowieka X z ujemnym skutkiem dla człowieka Y.
Działaj tak by nikomu i niczemu nie szkodzić.
Wreszcie charakterystyczne jest, że w pracy z chorymi napotykamy pewne ilości energii tzw. niedobrej, z którą trzeba coś zrobić. Część tej energii odpływa do Ziemi poprzez uziemienie chorego i moje, część jednak zostaje. Istnieje:
zasada utylizacji odpadów energetycznych.
To, co pozostaje po oczyszczaniach trzeba zutylizować najlepiej jak tylko się da. Oddać to Ziemi, wyrzucić w Kosmos i poprosić Anioły by się tym zajęły, spalić. Ważne by nie rozpraszać tej niedobrej energii w świecie w stanie nie zmienionym bez żadnej kontroli. Osobiście zazwyczaj spalam ją w fioletowym świętym ogniu
Postępuj uważnie i świadomie ze zużytą lub niedobrą energią, przekształć ją w coś dobrego, choćby to był popiół.
Wydaje się, że sformułowane wyżej zasady ekologii uzdrawiania mają zastosowanie we wszystkich pracach z energiami, nie tylko przy uzdrawianiu. Warto się temu przyjrzeć.
To naprawdę robi pozytywne wrażenie. Jestem pełen podziwu. Krzysztof
OdpowiedzUsuń